เด็กหญิงวัลลี หรือ เด็กหญิงวัลลียอดกตัญญู เด็กหญิงชนบทใน จ.สมุทรสาคร เรื่องราวเป็นที่รู้จักจากเหตุการณ์ความกตัญญูในวัยเด็กของเธอที่เลี้ยงดูมารดาที่ป่วย และยายตาบอดเพียงลำพัง ในขณะที่ยังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ด้วยระยะทางจากบ้านและโรงเรียน 8-9 กิโลเมตร ทุก ๆ วัน เธอต้องเทียวเดินเทียววิ่ง เพื่อกลับไปป้อนข้าวป้อนน้ำให้แม่และยาย ด้วยสาเหตุความยากจน และขาดโอกาสของครอบครัวเด็กชนบทครอบครัวหนึ่ง ความรัก ความกตัญญู ความใสซื่อ อย่างน้อยก็ช่วยสร้างให้เด็กคนหนึ่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ที่พร้อมจะใช้ชีวิตในสังคม ด้วยความเข้าใจในหน้าที่ ความรับผิดชอบต่อสภาวะเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในชีวิตได้ดีต่อไปในวันข้างหน้า ภาพของสังคมชนบทจากประสบการณ์ เด็กหญิงเด็กชายในเสื้อผ้าสีมอมๆ เสื้อสีขาวปนสนิ่ม จากการทำสะอาดด้วยน้ำคลองน้ำห้วย เดินเท้าเปล่า หรือถ้ามีใส่ก็เป็นรองเท้าที่ไม่เข้าคู่ รองเท้าคู่เก่าที่ผ่านการซ่อมแซมมาแล้วไม่รู้กี่รอบ กระโปรงหรือกางเกงที่มีแต่รอยปะ แทบจะแทนเนื้อผ้าชิ้นเดิม เด็กชายที่เฝ้ารอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ หยิบเบ็ดตกปลาคันเก่า มุ่งหน้าสู่ท้องทุ่งเพื่อเรียนรู้กลเม็ด เคล็ดลับภูมิปัญญาการอยู่รอด Read More …
